Kardiologia to dziedzina medycyny zajmująca się schorzeniami i wadami układu sercowo-naczyniowego (serca, aorty i mniejszych naczyń krwionośnych), ich rozpoznawaniem i leczeniem.

– Zawał serca. Czy można mu zapobiec? Jaki jest jego mechanizm?

Choroba niedokrwienna serca spowodowana jest niedostateczną podażą tlenu do serca w stosunku do jego potrzeb i jest najczęściej spowodowana miażdżycą naczyń wieńcowych.
Objawy, które odczuwa pacjent w czasie takiego epizodu niedokrwienia to ból, uczucie dławienia, ucisku odczuwalne za mostkiem. Ból ten często wywołany jest wysiłkiem fizycznym lub stresem, a ustaje wraz z spoczynkiem – jest to spowodowane większym zapotrzebowaniem na tlen w tych właśnie stanach. Ból wieńcowy zwykle promieniuje do lewego ramienia, do żuchwy, gardła, szyi.

Najczęstszą przyczyną choroby niedokrwiennej jest miażdżyca, która doprowadza do uszkodzenia ściany naczyń wieńcowych. Blaszki miażdżycowe składają się głównie z cholesterolu, który odkłada się w naczyniach.
Zawał serca jest stanem, kiedy dopływ krwi do jednej z części serca zostanie nagle w dużej mierze ograniczony lub zupełnie zamknięty. A dzieje się to na przykład wtedy, gdy blaszka miażdżycowa pęknie, a na niej utworzy się skrzeplina, zamykająca dopływ krwi.

Czynniki ryzyka choroby wieńcowej to między innymi:
– wiek, wysoki poziom cholesterolu całkowitego we krwi, nadciśnienie tętnicze, palenie tytoniu, cukrzyca, niewydolność nerek, brak aktywności fizycznej, dieta bogata w tłuszcze nasycone

W przypadku występowania bólu wieńcowego oraz innych czynników ryzyka warto zgłosić się do lekarza. Szybko zdiagnozowana choroba niedokrwienna serca, odpowiednie leczenie i zmiana stylu życia mogą zapobiec tragedii!

Jedną z metod diagnostycznych choroby niedokrwiennej serca jest próba wysiłkowa (EKG wysiłkowe). Badanie to ma za zadanie skontrolować funkcjonowanie serca podczas wysiłku fizycznego, a dokładnie pozwala sprawdzić, czy wysiłek ten powoduje niedokrwienie serca lub wystąpienie zaburzeń rytmu serca. Badanie to wykonuje się na bieżni, a pacjent jest podłączony elektrodami do aparatu wykonującego EKG oraz mierzone jest cały czas ciśnienie tętnicze. Początkowo badanie zaczyna się od marszu, by stopniowo móc zwiększać obciążenie, do osiągnięcia określonego ciśnienia krwi. Mierzone podczas testu parametry są następnie interpretowane przez lekarza.